Match Worn Home Shirt Paul Okon
Worn in the Belgian cup final against Anderlecht. Shirt was swapped with Johnny Bosman.
Match Worn Home Shirt Stephan Van der Heyden
Match Worn Away Shirt Claude Verspaille
Om het vorige rampseizoen te doen vergeten trok Club in de zomer de geldbeugel open om Dirk Medved, een veelbelovende verdediger van AA Gent, binnen te halen. Bij KV Mechelen werden jong talent Sven Vermant en de Nederlandse targetman Rene Eijkelkamp weggehaald.
Oude rot Alex Querter beëindigde zijn carriere. Na de rel tussen Amokachi en Booy, moest Hugo Broos een keuze maken om de harmonie te bewaren. Hij koos voor de jongere Amokachi en Booy werd verkocht aan AA Gent.
De drie nieuwe aanwinsten werden door Broos meteen in de ploeg gedropt en groeiden zo uit tot certitudes. De lange Eijkelkamp was het ideale aanspeelpunt om de snelle Amokachi te lanceren of de infiltrerende jongens als Staelens, Vermant en Verheyen te laten aansluiten.
In de verdediging werd Medved meestal als rechtsachter uitgespeeld, terwijl na het gebruikelijke aanpassingsjaar, Paul Okon zijn plaats centraal in de defensie begon op te eisen.
Club begon nog aarzelend met enkele gelijke spelen maar eens de nieuwe jongens hun draai begonnen te vinden was de trein vertrokken. Exponent van deze goede periode was de glansrijke zege op het veld van Anderlecht. Er werd gewonnen met maar liefst 0-3. Club domineerde de vijand in eigen huis en Lorre Staelens scoorde een hattrick. Zijn laatste goal, een volley van bujten de 16 meter was een pareltje dat vele clubfans zich ongetwijfeld nog zullen herinneren.
Het probleem van Club lag dit seizoen niet in de toppers, waar de prestaties meer dan bevredigend waren, maar eerder in de matchen tegen de kleintjes, waar vaak ternauwernood gewonnen werd met één goal verschil en zelfs een resem gelijke spelen moesten toestaan.
De vele gelijke spelen (13 in totaal) zouden club uiteindelijk de titel kosten. Het schip strandde op de tweede plaats, op twee punten van Anderlecht.
De beker was een successtory met zeges tegen gerenommeerde tegenstanders als Standard, Mechelen en Antwerp. De finale werd uitzonderlijk in Luik gespeeld. Tegenstander was wederom Anderlecht, dat ons net de titel had afgesnoept. Broos, beducht voor het aanvallend geweld uit Brussel (nochtans zonder de geschorste Degryse), opteerde voor een vijfmansdefensie, maar na een individueel foutje maakte Versavel 1-0. Het offensief mocht niet baten, want Nilis maakte op de counter 2-0. Wederom beet club in het zand tegen de concurrent uit Brussel. Dit maakte het een bijzonder frustrerend seizoenseinde voor de supporters. Toch hadden ook zij gezien dat er terug een ploeg stond, vergeleken met vorig jaar.
Enkel aanvallend ontbrak er iets. Amokachi scoorde nog 14 keer en ook Staelens deed het als aanvallende middenvelder met 12 rozen verre van slecht. De rest bleef daar echter een heel stuk onder. Het legioen hoopte dus dat er in de zomer eindelijk nog eens aanvallende versterking zou komen die het scorend vermogen zou opkrikken.
De goals van Amokachi vertaalden zich nog in een persoonlijke trofee. Twee jaar na zijn eerste won hij nu z'n tweede ebbenhouten schoen.