Match Worn Home Shirt Robert Špehar

Match Worn Home Shirt Mario Stanić

Match Worn Home Shirt Paul Okon

Match Worn Home Shirt Dirk Medved

Match Worn Away Shirt Mario Stanić

Match Worn Away Shirt Robert Špehar

Match Worn Away Shirt Pascal Renier

Na drie seizoenen zonder titel vond het bestuur de tijd rijp voor verandering. Peter Creve stopte met voetballen en met Rudi Cossey, Laszlo Disztl en Claude Verspaille vertrokken enkele oudgedienden. Rene Eijkelkamp begon nog aan het seizoen maar zou na een dispuut met Broos in augustus nog naar PSV trekken.  

Antoine Van Hove toverde eindelijk nog eens twee witte merels uit zijn hoed door het Kroatische spitsenduo Stanic-Spehar aan te trekken. Mario Stanic zat op een dood spoor bij Benfica, terwijl Spehar van het Kroatische Osjiek kwam met de titel van topschutter van Kroatie op zak.

Eric Addo en Olivier de Cock stroomden via de jeugd door naar de A-kern en bij Lokeren en STVV werden de talentvolle jongens Lembi en Verjans gehaald.

Club begon meteen sterk aan het seizoen en Stanic deed meteen wat van hem verwacht werd: scoren!! Op speeldag vijf legde hij er maar liefst vijf in het mandje van KV Mechelen. Hij zou er in dit seizoen nog 15 maken en topschutter worden met 20 doelpunten.

Zijn maatje Spehar paste zich iets minder snel aan. Veel had te maken met de uiteenlopende karakters van onze Kroaten; Waar Stanic een echte teamspeler was, was Spehar meer de nukkige vedette, het egocentrische type die graag de schijnwerpers opzocht. Dit botste al wel eens in de groep waar ervaren jongens als Van der Elst, Borkelmans en Staelens zulk gedrag maar matig wisten te apprecieren. Desondanks kon Spehar in 22 matchen toch 12 keer de netten bol zetten.

Op speeldag zes werd nog verloren op Anderlecht, maar dit club was een heel stuk minder uit zijn lood te slaan in vergelijking met de vorige seizoenen. Verheyen, Medved, Okon, Claessens en Vermant waren intussen volwaardige basisspelers. Samen met de ervaring van Borkelmans, Van der Elst, Verlinden en Staelens en het torinstinct van Stanic en Spehar beschikte club dit jaar over een geoliede machine.

Europees schakelde Club het Oekraiense Shaktar Donetsk uit. Donetsk was toen nog niet de miljardenploeg die het nu was, maar beschikte wel over een typisch stevig Oekraiens blok. In de achtste finales woog het Spaanse Real Zaragoza iets te zwaar. Op zich geen schande want Zaragoza had afgelopen zomer Europa Cup II gewonnen tegen Arsenal na die fabelachtige goal van Nayim over 40 meter. Ook nu beschikte Zaragoza met Dani, Poyet en Morientes over enkele wereldsterren in wording. Club verloor in Spanje met 2-1 en ook de terugmatch ging verloren na een misverstand tussen Okon en Verlinden.

In de competitie stoomde Club echter gewoon door en werd de leiding genomen nadat Club Anderlecht versloeg op Olympia met 2-1. Op een bevroren veld kwam Anderlecht op voorsprong vanop de stip, maar in de tweede helft werd alsnog orde op zaken gesteld na goals van Vermant en Staelens.

Paul Okon viel uit met een blessure en zou dit seizoen niet meer in actie komen. Verder blessureleed bracht club niet meer aan het wankelen. De volgende acht matchen werden allemaal gewonnen met als klapstuk een ruime 6-1 overwinning tegen Standard, waar club tot vlak voor het uur nog tegen een 0-1 achterstand aankeek. Vier speeldagen voor het einde werd Lierse ontvangen en verslagen met 2-1. Claessens en Spehar zorgden voor de voorsprong. Een late penalty van Rekdal kon de pret niet bederven. Club vierde in een zonovergoten Olympia zijn tiende landstitel.

Het titelfeest kreeg nog een verlengstuk in het Koning Boudewijnstadion. Club had zich immers met groot gemak geplaatst voor de finale tegen stadsgenoot Cercle Brugge. Vooraf was het onduidelijk of Mario Stanic de finale zou halen. Hij was immers reeds met Kroatie op oefenkamp om zich voor te bereiden op Euro 96 en bondscoach Blazevic wilde de speler niet vrij geven. Gelukkig kon club de Kroaten toch overtuigen om de speler alsnog te laten gaan. Stanic arriveerde een dag voor de finale terug in Brugge en bedankte met twee treffers en sleepte zo de beker op z’n eentje naar het blauw-zwarte kamp.