Match Worn Home Shirt Boško Balaban
Match Worn home Shirt Boško Balaban
Worn in the Uefa Cup away game at Austria Wien
Match Worn Away Shirt Boško Balaban
With Golden Ball on the back which was only worn by the Top Scorer in the Jupiler League
Match Worn Away Shirt Rune Lange
With Golden Ball on the back which was only worn by the Top Scorer in the Jupiler League
Match Worn Away Shirt Boško Balaban
Worn in a Belgian Jupiler League game
Match Worn Away Shirt Nastja Ceh
Worn in a Belgian Jupiler League game
Match Worn Away Shirt Jonathan Blondel
Worn in a Belgian Jupiler League game
Match Worn Away Shirt Marek Spilar
Worn in a Belgian Jupiler League game
Match Issued Third Shirt Gert Verheyen
Issued for the Jupiler League away game at KRC Genk (2-1). Verheyen did wear long sleeves.
Bench Worn Third Shirt Michael Klukowski
Bench worn in the Jupiler League away game at KRC Genk (2-1)
Bench Worn Shirt Serhiy Serebrennikov
With Special ‘Tsunami 12-12’ print, used in the Jupiler League away game at AA Gent (0-1)
Bench Worn Shirt Jeanvion Yulu-Matondo
With Special ‘Tsunami 12-12’ print, used in the Jupiler League away game at AA Gent (0-1)
Deze zomer vertrokken met Andres Mendoza, Bengt Saeterness en Alin Stoica enkele smaakmakers van de afgelopen jaren. Toch was geen van hen incontournable tijdens hun Brugse periode. Mendoza was iemand met een handleiding, geniaal bij vlagen als hij er zin in had, maar evengoed onhandelbaar bij momenten naast het terrein. Stoica was voetbaltechnisch het grootste talent in de groep, maar mentaal zat het niet juist. Saeterness was iets te veel stormram en iets te weinig finesse, bovendien was de concurrentie in de spits in deze tijd ook moordend bij Club.
De wintertransfers van vorig seizoen indachtig achtte het Brugse bestuur het niet nodig om deze spelers te vervangen. Dany Verlinden werd aangesteld als doelmannentrainer.
Club begon dus quasi ongewijzigd aan deze voetbaljaargang, op zoek naar een nieuwe titel.
Als niet kampioen moest Club nu weer twee CL-voorrondes afwerken. Het Bulgaarse Plovdiv werd vlot verslagen. Vooral Bosko Balaban wierp zich op als killer van dienst. Het vorige seizoen had hij bij Club geblesseerd moeten toekijken, nu wilde hij zich absoluut laten opmerken. In de competitie droeg hij ook al gauw de gouden bal van topschutter op de rug.
In de volgende ronde echter was Shaktar Donetsk een maat te groot. In Oekraine werd verloren met 4-1. Club speelde die avond naïef, met Rozehnal op rechtsback en met een aanvallend middenveld en drie spitsen, liep het keer op keer in het mes van de Brazilianen van Donetsk. Er lekte ook een verhaal uit over het overmatig drankgebruik van Sollied in Donetsk. De eerste barstjes in het huwelijk tussen Club en hun Noorse coach waren een feit.
In de terugmatch geloofde de Blue Army er nog volop in, met een gigantische tifo met daarop ‘3-0’ werden de spelers nog eens extra aangevuurd. Helaas was Shaktar te sterk en bleef het bij 2-2. Geen CL, dit jaar, wel groepsfase van de Uefa Cup, volgens de nieuwe formule van de Uefa. Hierin kwam Club Dnipropetrovsk, Zaragoza, Austria Wien en FC Utrecht tegen. Deze formule werd geen succes voor Club, we eindigden immers maar vierde na verlies in Oekraine en twee gelijke spelen tegen Austria Wien en het Zaragoza van onder meer David Villa. De zege tegen Utrecht kon niet meer baten, Club was uitgeschakeld en kon dus alle pijlen richten op de competitie en beker en deed dat met succes.
Club begon goed aan het seizoen en draaide een uitermate sterk seizoen. Er werden amper punten gemorst en geregeld werd de trekker overgehaald. Standard en Brussels kregen er vier om de oren, Gent, Cercle en STVV 5. GBA en wederom Brussels gaven zich zes keer gewonnen en de doelman van Oostende mocht zich zelfs 7 keer omdraaien. Het resulteerde in een ongezien machtsvertoon van een zegehongerig Club. Ceh en Balaban scoorden vrije trappen bij de vleet, Simons was het slot op de deur, Lange en Verheyen bleven belangrijk voor Club. Gans de puzzel paste perfect, het moest het orgelpunt worden van een generatie. De meeste van deze spelers zaten immers al lang samen, met de zelfde coach ook en je voelde ergens wel dat het op was. De Sollied manier van telkens maar blijven herhalen was te veel geworden na al die jaren, sommige jongens werden ook gelinkt aan andere buitenlandse ploegen en er was de onzekerheid over de toekomst van Sollied. Maar dus eerst nog één keertje vlammen.
De voorsprong was van die aard dat de kalender de thuismatch tegen Anderlecht uitkoos als titelmatch. Een gelijkspel was voldoende voor Club om de titel binnen te halen. Uren voor de wedstrijd hing er dan ook al elektriciteit in en rond het stadion. Al in de tweede minuut bracht Nastja Ceh Jan Breydel compleet in extase met de 1-0. Tihinnen maakte echter gelijk. Gestuntel van Daniel Zitka liet Ceh toe om nogmaals te scoren, maar ook nu maakte Anderlecht weer gelijk. Het was nog een half uur nagelbijten en bibberen, maar uiteindelijk volstond het. De dertiende titel was binnen en dat thuis tegen de vijand. De Clubspelers liepen een urenlange ereronde. Van der Heyden vierde mee op krukken en Ishiaku showde zijn vreugdesalto’s. Een lang volksfeest rond de Platse volgde.
De laatste match op STVV werd verloren zodat men zich kon focussen op de bekerfinale. Ook daar zag je nogmaals dat het vat echt stilaan op was voor dit Club. Club kon amper nog een vuist maken en verloor de finale van GBA.
Wat velen toen nog niet beseften bleek later het einde van een tijdperk te zijn. Titels en bekers winnen, Champions League spelen, winnen tegen Milan, op de duur was alles gewoon geworden, we waren verwend geweest als Clubfans. Nu zoveel jaren later blikken we hier met nostalgie op terug.
Timmy Simons, de as van het elftal stond lange tijd in onderhandeling met Feyenoord, maar trok uiteindelijk voor 5 miljoen Euro naar PSV. Rechtsback Hans Cornelis trok naar RC Genk, David Rozehnal naar PSG, Nastja Ceh naar Austria Wien en Peter Van der Heyden naar Wolfsburg. Dat waren vijf basisspelers weg op één zomer.
Bovendien zorgde Trond Sollied zelf nog voor een onverwacht plot in de zomer. Achter de rug van Club om had hij onderhandeld met Olympiakos en VFB Stuttgart. Hij had vrienden een videoboodschap laten opnemen, eentje voor beide clubs, waarin hij aankondigde Brugge te verlaten voor die Club. Deze video’s werden echter gelekt aan de media en de poppen gingen aan het dansen. Sollied had zich zo onmogelijk gemaakt in Brugge en vertrok naar Olympiakos Piraeus.