Match Worn Home Shirt Ivan Leko
Worn in a Belgian Jupiler League game
Match Worn Home Shirt Michael Klukowski
Worn in a Belgian Jupiler League game
Match Worn Home Shirt Ivan Leko
Worn in the Uefa Cup qualifier home game against MFK Ruzemberok (1-1)
Match Worn Away Shirt Sven Vermant
Worn in a Belgian Jupiler League away game
Bench Worn Away Shirt Ivan Leko
Bench worn in the Uefa Cup away game at Besiktas (2-1)
Match Worn Cup Final Shirt Manasseh Ishiaku
With special Cup final print, worn in the Cup final against Standard Liège (1-0)
Ishiaku scored the only goal, wearing this shirt.
Match Worn Cup Final Shirt Jonathan Blondel
With special Cup final print, worn in the Cup final against Standard Liège (1-0)
Bench Worn Shirt Olivier De Cock
With special ‘Hart voor West Vlaanderen’ print, used in the Jupiler League home game against
KRC Genk (0-1)
Match Issued Shirt Daniel Chávez Castillo
With special ‘Hart voor Limburg’ print, issued for the Jupiler League away game at
KRC Genk (0-0)
Bench Worn Shirt Olivier De Cock
With special ‘Hart voor Limburg’ print, used in the Jupiler League away game at KRC Genk (0-0)
Club was uit op eerherstel en spendeerde groots deze keer. Vorige winterstop was Zuid-Afrikaanse dribbelkont Elrio Van Heerden al gehaald bij FC Kopenhagen. Na het vertrek van Verheyen was Degryse vooral op zoek naar een nieuwe natuurlijke leider. Hiervoor trok hij maar liefst vier miljoen euro uit voor Koen Daerden van Genk. Ook Timothy Dreesen, een beloftevolle verdediger van Lierse kwam voor 1 miljoen euro over. Bij Zulte Waregem werd de sensatie van vorig jaar, Ibrahim Salou, losgeweekt voor veel geld en in Portsmouth vond men een nieuwe rechtsback, Brian Priske. In Peru vond men een belofteinternational, Daniel Chavez.
Butina trok naar Olympiakos, Sollied achterna. Verheyen was gestopt, Rune Lange trok naar Valerengen nadat blessureleed hem hadden afgeremd in zijn laatste periode in Brugge. Ook het huurcontract van Portillo werd niet verlengd. Velen zien hem als een mislukte transfer, ik blijf er van overtuigd dat die jongen in een goeddraaiend geheel alles had stuk gespeeld want die had echt alles.
Wederom zou blijken dat de transfers volledig de mist ingingen. Timothy Dreesen speelde amper of niet en zou nadien in de anonimiteit verdwijnen. Koen Daerden kreeg knieproblemen (die hij al dan niet al had bij Genk) en was lange tijd out en zou daarna nooit nog terug op zijn oude niveau terugkomen. Stelde zich wel altijd op als een topprof en kreeg daar van de fans ook respect voor terug. Toch was er ook frustratie voor het vele geld dat hierdoor verloren ging. Ook de nieuwe spits, Salou, kon zich niet volledig doorzetten, werkte hard, was verdienstelijk, maar stond ook op een eiland. Club zat duidelijk in een overgangsfase en was niet meer dan een samenraapsel van individuen en kleine groepjes meer.
De sfeer in de groep was nu pas helemaal beneden alle peil. Zo was er een soort pestcampagne ten aanzien van Brian Priske, die De Cock uit de ploeg had gespeeld. Sommige ploegmaats weigerden om Priske nog aan te spelen en dat soort zaken. Kevin Roelandts ging op een supportersavond zijn boekje te buiten terwijl hij werd gefilmd. Hij werd persona non grata op club en mocht vertrekken richting GBA. Ook de jongeren wekten wreven op, sommigen werden vaker in het uitgaansleven gespot dan op het trainingsveld. Na een lange periode van successen leek Club begonnen aan de magere jaren.
Dit seizoen moest de kelk pas echt tot op de bodem leeg. Club speelde een belabberd seizoen met enkele ups, maar vele downs. Enkele merkwaardige wedstrijden passeerden daarbij de revue. Denk maar aan de 4-4 tegen Standard op die koude maar zonnige zondagmiddag. Prachtige vrije trappen van Balaban en een weergaloze slalom van Elrio langs vijf Standardspelers zorgden voor 3-0, Salou zorgde zelfs voor 4-1, eindelijk nog eens een triomf waar de supporters zich aan konden opwarmen, het werd echter nog 4-4 en ook dat was tekenend voor het seizoen van Club.
Enkele weken later volgde zelfs een nederlaag thuis tegen Roeselare. De fans hadden er echt genoeg van en scandeerden ’er zit een Jood in het bestuur’. Marc Degryse had de boodschap begrepen en hield de eer aan zichzelf. Een dag later werden Emilio Ferrera en diens assistent Franky Van der Elst ontslagen. Het eens zo rustige en consistente Brugge was nu een echte puinhoop geworden. We moesten al terug gaan tot in de jaren 80 voor een trainersontslag, nu volgden de ontslagen zich in sneltempo op. Cedo Janevski, de beloftencoach zou inspringen tot het einde van het seizoen.
Niet dat de lijdensweg daarmee voorbij was, want Club zou na Roeselare nog zes keer de boot in gaan, met als uitschieter de 4-0 rammeling op het Kiel tegen een ontketende Francois Sterchele.
Club eindigde zo op een enorm teleurstellende zesde plaats, die geen recht gaf op Europees voetbal.
Ook Europees werd het een domper, Club eindigde als laatste in een poule met Besiktas, Leverkusen, Dinamo Boekarest en Tottenham. De verplaatsing naar Londen was legendarisch voor de fans, maar sportief een maat te groot voor dit Club.
Gelukkig had Club nog éen herkansing, een bekerfinale tegen Standard. In de halve finales had Club in twee do or die matchen de maat genomen van AA Gent na een heerlijke volley-assist van Ishiaku aan Leko, die toen heerlijk in de hoek knalde.
Tegen Standard stond het echt Club toch één keertje op. Club presenteerde zich in die match als een hecht team met een over mijn lijk mentaliteit en won verdiend met 1-0 door een goal van Ishiaku. De Brugse kop kon toch nog eens vieren, de beker was meer dan een troostprijs, zeker nu er geen Europees voetbal behaald was via de competitie